Ion statea pe marginea unei prapastii si privea in jos. Plictisit, arunca o pietricica in jos si asculta sunetele pe care aceasta le face lovindu-se de stanci. Amuzat, mai arunca o piatra, de data asta mai mare, cu un ecou pe masura.
Tot arunca Ion vreo ora pietre-n prapastie pana cand ramane fara nici o piatra. Disperat, Ion vede un ditamai bolovan. Se gandeste ce ecou ar trebui sa se auda de la o piatra de marimea asta, si, incepe sa impinga piatra spre margine. Dupa vreo 10 minute, transpirat de tot, reuseste sa aduca bolovanul la margine. Isi trage putin sufletul si, cu toata forta, impinge piatra-n prapastie. Uitandu-se cum pica piatra, deodata trece pe langa el cu o viteza ametitoare o capra ce sare direct in prapastie.
Socat, Ion sta inmarmurit si se uita cum se loveste capra de stanci. Dupa cateva minute, apare un cioban si-l intreaba: “Ma, n-ai vazut o capra p-aci?”
“Ba mai”, spune Ion emotionat, “ce m-am speriat mai omule, a trecut pe langa mine si s-a aruncat direct in prapastie. Asa ceva n-am mai auzit mai, capra sinucigasa, iti dai seama?!”
“Sa-mi bag piciorul”, zice ciobanul, “si credeam c-am legat-o bine de bolovanul ila mare!”