Il priveam astazi cu compasiune pe cainele meu cum se straduia saracu’ sa sape in pamant pentru a ingropa un os, sa aibe si el probabil pentru zile negre…
“Ce mult semanam, prietene…” ii zic, aducandu-mi aminte ca si eu patesc la fel, avand grija sa ascund de nevasta-mea ultimul maruntis care imi mai ramane cateodata prin buzunare…